Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2008

Να ζεις στην ίδια πολιτεία παντοτινά και να 'χεις των αναχωρήσεων την μανία...













ΚΑΦΑΡ

Στο Γιώργο Παπά

Να ζεις στην ίδια πολιτεία παντοτινά
και να 'χεις των αναχωρήσεων τη μανία
μα φεύγοντας απ' το γραφείο τα βραδινά
να κάνεις οφθαλμοπορνεία στα καφενεία.

'Αλλοτες είχαμε τα πλοία κρυφό σκοπό,
μα ο κόσμος έγινε σαν αδειανή φυλλάδα,
είναι το ίδιο πια να μένεις στην Ελλάδα
με το να ταξιδεύεις στο
Fernando Po.

Τα φορτηγά είναι κακοτάξιδα κι' αργούν,
μεσ' στα ποστάλια πλήττεις, βλέποντας τουρίστες,
το να φορτώνεις μήνες ρύζια στο Ραγκούν
είν' ένα πράμα που σκοτώνει τους αρτίστες.

Οι πόλοι γίνανε σε μας πολύ γνωστοί,
θαυμάσαμε πολλές φορές το βόρειο Σέλας,
κι' έχουν οι πάγοι χρόνια τώρα σκεπαστεί
από αδειανά κουτιά σπανιόλικης σαρδέλας.

Στην Ταϊτή έζησε μήνες κι ο Λοτί,
αν πας λιγάκι παρακάτου, στις Μαρκίζες,
που άλλοτες τρώγανε μπανάνες κι' άγριες ρίζες,
καλλυντικά τώρα πουλάνε του
Coty.

Οι Γιαπωνέζες, τα κορίτσια στη Χιλή
κι' οι μαύρες του Μαρόκου που πουλάνε μέλι,
έχουν σαν όλες τις γυναίκες τα ίδια σκέλη
και δίνουν με τον ίδιο τρόπο το φιλί.

Η αυτοκτονία, προνόμιο πια στα θηλυκά ---
κάποτες κάναμε κι' εμείς αυτή τη σκέψη.
Πεθαίνεις πιο σιγά με τα ναρκωτικά,
μα τελευταία τα 'χουν κι' αυτά πολύ νωθέψει.


Μαραμπού, 1933