όποιος κατάλαβε, κατάλαβε...τα λέμε!!!

Ταξικός Εορτασμός της Πρωτομαγιάς

Πρωτομαγιά 2008

Νέο Αριστερό Ρεύμα – ΝΑΡ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

1η ΜΑΗ 2008

Εργάτες, Εργάτριες, Νέοι και Νέες

Η 1η Μάη του 1886 έγινε το σύμβολο μιας νέας εποχής στη ζωή και τον αγώνα των εργατών ενάντια στην αστική τάξη, για το δικαίωμα στη δουλειά, την κατάργηση της εκμετάλλευσης, των ιμπεριαλιστικών πολέμων, την κοινωνική απελευθέρωση. 122 χρόνια μετά, σε μια εποχή πρωτόγνωρων δυνατοτήτων για τη ζωή των εργαζομένων από την εκρηκτική ανάπτυξη της επιστήμης, της τεχνολογίας και της παραγωγής υλικού και πνευματικού πλούτου, οι αστικές κυβερνήσεις σε ολόκληρο τον κόσμο, «δεξιές», κεντροδεξιές ή «κεντροαριστερές»» ακολουθούν την ίδια αντιδραστική νεοφιλελεύθερη πολιτική της άγριας λιτότητας και εκμετάλλευσης, της απελευθέρωσης των αγορών, της ιδιωτικοποίησης των πάντων, ενός νέου αναπτυσσόμενου αυταρχισμού, των πολέμων και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, της λεηλασίας της φύσης και του περιβάλλοντος, την πνευματικής λοβοτομής και της πολιτισμικής υποβάθμισης.

Με μια ακραία επιθετική στρατηγική απέναντι στο εργατικό κίνημα επιχειρούν να συντρίψουν τα συλλογικά, κοινωνικά δικαιώματα των εργατών-παραγωγών πλούτου, στο όνομα του ατομικού δικαιώματος για «ελεύθερη» πώληση της εργατικής δύναμης. Να επιβάλουν τον βαθύτερο κατακερματισμό, την εξατομίκευση της εργατικής τάξης. Να διαμορφώσουν συμμαχίες νέου τύπου με ξεχωριστά τμήματά της, προσφέροντας κάποια μίζερα δώρα και πλαστές δυνατότητες.

Η πολιτική αυτή οδηγεί στην φτώχεια, τη πείνα, την εξαθλίωση, την ανεργία, την εργασιακή αβεβαιότητα, την οικολογική δηλητηρίαση της φύσης, την αλλοτρίωση των ανθρώπων, τη μίζερη ζωή. Οδηγεί σε δραματικά αδιέξοδα και αντιθέσεις, μπροστά στις οποίες το κεφάλαιο επιλέγει ένα νέο γύρο ακόμα πιο αντιδραστικών μέτρων, εκμετάλλευσης, κοινοβουλευτικού αυταρχισμού, καταστροφής της φύσης και πολέμων, που μπορεί να καταλήγει σε ένα κοινωνικό, οικονομικό και οικολογικό ολοκαύτωμα.

Αυτή την πολιτική υπηρετούν η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ με τον τρόπο τους το καθένα και με πολιτικό λαγό το ακροδεξιό, εθνικιστικό και ρατσιστικό ΛΑΟΣ. Ωστόσο το εργατικό κίνημα στη χώρα μας και γενικότερα δηλώνει δυναμικά παρόν και βάζει τη δική του σφραγίδα του στις πολιτικές εξελίξεις, οδηγεί στην πολιτική απονομιμοποίηση της αντεργατικής εκστρατείας των «επάνω» και την εμφάνιση δυνατοτήτων στην πολιτική ώστε το «δεν πάει άλλο με την πολιτική των κυβερνώντων, του κεφαλαίου, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Αμερικάνων» να μπορεί «να πάει αλλιώς». Το Νέο Αριστερό Ρεύμα και η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση σε αυτήν ακριβώς την περίοδο της αναγεννώμενης ελπίδας, καλεί σε συστράτευση-συμπόρευση όλες τις πρωτοπόρες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις του αντικαπιταλιστικού-ανατρεπτικού αγώνα να γίνουμε συνδημιουργοί:

• Μιας τολμηρής και σε βάθος αναγέννησης-ανασυγκρότησης του εργατικού και ευρύτερα του λαϊκού κινήματος. Μόνο ένα τέτοιο εργατικό κίνημα, που θα διαχωρίζεται απο τον αστικό και γραφειοκρατικό συνδικαλισμό τύπου ΓΣΕΕ και θα υπερβαίνει τη στρατηγική ανεπάρκεια και τη ρεφορμιστική λογική του ΠΑΜΕ, μπορεί να αναμετρηθεί αποτελεσματικά και νικηφόρα με την αστική επίθεση.
  
• Ενός νέου ταξικού εργατικού κινήματος, που θα ενώνει ειδικευμένους και ανειδίκευτους, Έλληνες και ξένους, σταθερά και ελαστικά εργαζόμενους και άνεργους. Και θα είναι ικανό να συντονίζεται με άμεσο και δημοκρατικό τρόπο πάνω σε στόχους από τη σκοπιά των σύγχρονων δικαιωμάτων και αναγκών των εργαζόμενων και της νεολαίας.
  
• Ενός κοινωνικού και πολιτικού κινήματος Εργατικής-Λαϊκής Αντιπολίτευσης, αντίστασης και ανατροπής της πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ-κεφαλαίου, που θα μπορεί να αποκρούει μέτρα, να σπάει καίριους κρίκους της αστικής επίθεσης, να πετύχει υλικές κατακτήσεις υπέρ των εργαζομένων και να διαμορφώσει συνθήκες για μια συνολική αντεπίθεση του εργατικού κινήματος για την ανατροπή της αστικής πολιτικής και κυριαρχίας.
  
• Στην οικοδόμηση ενός μαχόμενου πολιτικού ρεύματος της ριζοσπαστικής κοινωνικής δράσης, της αντικαπιταλιστικής πάλης. Της ΑΛΛΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, της κομμουνιστικής απελευθερωτικής προοπτικής στη νέα εποχή που ζούμε. Που θα υπερασπίζεται τις κατακτήσεις του Οκτώβρη και των άλλων μεγάλων επαναστάσεων, όλες τις σύγχρονες κατακτήσεις της εργατικής τάξης, αλλά και θα αναζητά τολμηρά τις αιτίες για τις καταρρεύσεις των τελικά εκφυλισμένων-αντεργατικών καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού».

Εργάτες - Εργάτριες, Νέοι και Νέες
Η 1η Μάη είναι ημέρα συλλογικού πολιτικού απολογισμού της δράσης του εργατικού κινήματος και χάραξης στόχων. Απολογισμό της πορείας και χάραξη των δρόμων και των στόχων που θα οδηγήσουν σε νίκες του εργατικού κινήματος δεν μπορεί να πραγματοποιήσει η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ και οι εκπρόσωποι του αστικής πολιτικής μέσα στο εργατικό κίνημα. Την ανάγκη αυτή δεν μπορεί να εκφράσει ούτε η πολιτική συγκυβέρνησης της Αυτόνομης Παρέμβασης με την ΠΑΣΚΕ ούτε η αναποτελεσματική αντίληψη και πρακτική του ΠΑΜΕ.

Το ΝΑΡ και η ν.Κ.Α. θα στηρίξουν όλες τις πολύμορφες εκδηλώσεις και πορείες που, με ανεξάρτητο τρόπο, σε μορφή και περιεχόμενο, από την αστική πολιτική και τον υποταγμένο συνδικαλισμό και με όρους κινήματος (συσπείρωση σωματείων, εργατικών νεολαιίστικων συλλογικοτήτων και αγωνιστών) θα τιμήσουν τους αγωνιστές που θυσιάστηκαν για τα ιδανικά του εργατικού κινήματος και θα εκφράσουν τη διάθεση για την ταξική ανασυγκρότησή του. Στην κατεύθυνση αυτή, καλούν όλο το μαχόμενο αντικαπιταλιστικό δυναμικό, τις κινήσεις, τα σχήματα και τις μετωπικές πρωτοβουλίες καθώς και τις οργανώσεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς να δράσουν από κοινού για μαζικές, ανεξάρτητες, πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις και εκδηλώσεις επιθεώρησης των δυνάμεων μιας νέας αγωνιστικής ταξικής ενότητας για την ανατροπή της αντεργατικής επίθεσης κυβέρνησης- κεφαλαίου- ΕΕ και ανίχνευσης των δρόμων της σύγχρονης αναγέννησης του εργατικού κινήματος.

Αθήνα, Μάης 2008

http://nka.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=219

Φράουλες και αίμα...στη Νέα Μανωλάδα

Εκεί όπου τα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα ανθίζουν, αναδύεται η σήψη και η παρακμή της κοινωνίας της εκμετάλλευσης. Κάποιες φορές όμως, είναι εκεί απ' οπού αχνά εμφανίζεται η δύναμη αυτής της τάξης που δεν έχει να χάσει παρά μόνο τις αλυσίδες της.
Με αφορμή τα όσα διαδραματίστηκαν τις τελευταίες μέρες με τους εργάτες γης και τους μεγαλοαγρότες στην Νέα Μανωλάδα έλαβα από τον Νίκο Γ. ένα ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι
για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους , θα φωνάξεις
τα χείλη σου θα ματώσουν απ' τις φωνές
Το πρόσωπό σου θα ματώσει απ' τις σφαίρες
μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου θα ' ναι μια πετριά
στα τζάμια των πολεμοκάπηλων.
Κάθε χειρονομία σου θα 'ναι
για να γκρεμίζει την αδικία.
Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις,
ούτε στιγμή να ξεχαστείς.
Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε.
Μια στιγμή αν ξεχαστείς,
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται
στη δίνη του πολέμου,
έτσι και σταματήσεις
για μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα
θα γίνουν στάχτη απ' τις φωτιές.
Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί και να πεθάνεις
για να ζήσουν οι άλλοι.
Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι
ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαι
μπρος στα ντουφέκια!

Ο Λιακόπουλος, τα ελοχίμ και τα βαμπίρ...της εκμετάλλευσης

Ζουν ανάμεσά μας!!

Τον τελευταίο καιρό συμβαίνουν παράξενα και τραγελαφικά γεγονότα στις εκδόσεις Λιακόπουλος (ΑΣΑΝΑ ΕΠΕ). Ναι, καλά διαβάσατε! Σε αυτόν τον εκδότη που παπαριάζει τα μυαλά των ανθρώπων με ιστορίες για Νεφελίμ, Ελοχίμ και άλλους αγρίους. Το τρέξιμο πάει σύννεφο! Δρομολόγια των εξωτερικών διανομέων από Πέραμα μέχρι Σούνιο και από Γλυφάδα μέχρι Ωρωπό… Μόνο δρομολόγια από την κοίλη Γη μέχρι τις πολυκατοικίες στον πλανήτη Άρη δεν έχουν γίνει ακόμα -αν και τα μεταφορικά που χρεώνει στους πελάτες για τέτοιες αποστάσεις είναι-… Συνεχής και έλεγχος με τηλέφωνα αλλά και παρακολούθηση από κάμερες στην αποθήκη. Ολόκληρη βιομηχανία υποταγής συνειδήσεων… Και μέσα σε όλο αυτά να πλήρωνε και καμιά υπερωρία! Κατά δήλωση του ιδίου, οι υπερωρίες δεν πληρώνονται αφού «νέα παιδιά είστε, αντέχετε».Και οι πουτινιές δεν τελειώνουν εδώ.

Όταν η πραγματικότητα ξεπερνά και την πιο αχαλίνωτη φαντασία

Οι εκδόσεις Λιακόπουλος θεώρησαν πως μπορούν να απαλλαγούν από το περιττό εργατικό-μισθολογικό κόστος. Έτσι, πριν μερικές μέρες προχώρησαν σε μια συνειδητά σχεδιασμένη ενέργεια. Αφού πρώτα μείωσαν τους μισθούς (περιορισμός των bonus) και εντατικοποίησαν τρομερά τη δουλειά, εν συνεχεία ανακοίνωσαν στους διανομείς ότι από εδώ και στο εξής καταργούνται οι συμβάσεις με το ΙΚΑ (μέσω οικιοθελούς-υποχρεωτικής παραίτησης) και μετατρέπονται οι εργασιακές σχέσεις σε ΤΕΒΕ δελτίο παροχής υπηρεσιών. Αντίθετη άποψη δεκτή : ΑΠΟΛΥΣΗ. Και αυτό έγινε τελικά. Όσοι συνάδελφοι αρνήθηκαν να αποδεχτούν τα νέα δεδομένα (τηλεφωνήτριες, διανομείς) απολύθηκαν, συνολικά έξι στον αριθμό και έπεται συνέχεια. Απειλές σε όσους συμμετείχαν στις απεργίες, αναγκαστικές άδειες σε δηλωμένες απεργίες, απόλυση συναδέλφου στις 18 Μάρτη, μια μέρα πριν την απεργία, συμπληρώνουν το αντιδραστικό σκηνικό.

Δεν τρώμε βαλανίδια

Η κυβέρνηση και η εργοδοσία έχουν αποκαλύψει τις προθέσεις τους! Ελαστικές σχέσεις, εξοντωτική δουλειά και μισθοί πείνας συνθέτουν τη μίζερη πραγματικότητα που ζούμε σαν εργαζόμενοι. Ταυτόχρονα, η επέκταση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση και οι συντάξεις των 500 ευρώ διαμορφώνουν ένα ζοφερό μέλλον.

Η μόνη λύση είναι ο συλλογικός αγώνας για τα δικαιώματά μας, για όλα όσα μας ανήκουν. Όλοι οι εργαζόμενοι πρέπει να σηκωθούμε από καναπέδες-ντιβάνια-κρεβάτια-πολυθρόνες και να βγούμε στους δρόμους. Να οργανωθούμε στο σωματείο μας και συλλογικά να διεκδικήσουμε την ανατροπή των αντιασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων.

Για το ζήτημα των συναδέλφων στις εκδόσεις Λιακόπουλος, διεκδικούμε:

-Καμία αλλαγή των εργασιακών σχέσεων από ΙΚΑ σε ΤΕΒΕ. Μόνο σταθερές εργασιακές σχέσεις ΙΚΑ.

-Να αποσυρθεί η κάμερα από την αποθήκη.

-Καταβολή ΟΛΩΝ των χρωστούμενων στους εργαζομένους.

-Αύξηση των μισθών.

-Να σπάσει η τρομοκρατία στις εκδόσεις Λιακόπουλος.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ-ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ

Λόντου 6 (β' όροφος) Εξάρχεια, ΤΗΛΕΦ.: 210-3820537, e-mail: sylyp_vivliou@yahoo.gr

Ραδιόφωνο, ένα...αθέατο θέατρο

Ραδιόφωνο…θέατρο με φωνές, με ηθοποιούς και θεατρίνους!

Βρίσκεται σχεδόν παντού! Μέσα στο σπίτι, στο αυτοκίνητο, πάνω μας, σε κοινόχρηστους χώρους, στα ΤΑΧΙ, στα φορτηγά, πάνω στο γραφείο του υπάλληλου, στις καφετέριες, στη βιτρίνα των καταστημάτων ηλεκτρικών ειδών, στα ράφια κάποιου μουσείου…

Έχει σκηνικά, κοστούμια, ηθοποιούς, κοινό...το ραδιόφωνο (ίσως) αποτελεί μια μορφή θεάτρου όπου ο ηθοποιός δεν βλέπει το κοινό αλλά ούτε και το κοινό τον ηθοποιό, και οι δύο πλευρές είναι απαλλαγμένες απ’ την ανασφάλεια που δημιουργεί η οπτική επαφή κατά την οποία μια απ’ τις δυο μεριές πιθανόν να εισπράξει την απόρριψη απ’ την άλλη. Το ραδιόφωνο – το πρώτο ουσιαστικά ηλεκτρονικό ΜΜΕ - μοιάζει με ένα θέατρο λευκό που παίρνει χρώμα απ’ τις φωνές, τις μουσικές, την φαντασία του ακροατή, τα συναισθήματα και τις σκέψεις που δημιουργεί η αμφίδρομη σχέση πομπού - δέκτη.

Όταν μιλάμε για ραδιόφωνο, ίσως πρέπει να αναλογιζόμαστε πως αυτό αποτελεί μια σχέση...είναι απ’ τη μια όλοι εκείνοι που βρίσκονται μπροστά απ’ τα μικρόφωνα, τις κονσόλες του ήχου, οι μανατζαρέοι, οι επιχειρηματίες, οι διαφημιστάδες, οι εταιρίες, η μουσική βιομηχανία.

Απ’ την άλλη είναι οι ακροατές, η πλευρά του ραδιοφώνου που σήμερα βάλεται περισσότερο από ποτέ απ’ το επιχειρηματικό - πολιτικάντικο - μουσικοβιομηχανικό σκουπιδοσύμπλεγμα, όπως θα έλεγαν ο Τσόμσκι ή ο γνήσιος φίλος του ραδιοφώνου Μάνος Χατζιδάκις - το οποίο τηρουμένων των αναλλογιών το συναντούμε σε κάθε ΜΜΕ.

Οι ακροατές όμως είναι και εκείνη η πλευρά που έχει τη μεγαλύτερη δύναμη γιατί χωρίς ακροατές δεν υπάρχει ραδιόφωνο, όπως δεν υπάρχει θέατρο χωρίς θεατές, όπως δεν υπάρχει πίνακας χωρίς χρώμα…

ΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΩΣ ΦΥΛΑΚΗ...ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ

Η ιστορία όμως επιβεβαιώνει πως το ραδιόφωνο αρκετές φορές αποτελεί όχι απλώς σχέση αλλά σχέση εξουσιαστική, σχέση καταπιεστική προς τους ακροατές, μηχανισμό χειραγώγησης και καθυπόταξης του λαού και κυρίως εκείνων των κοινωνικών στρωμάτων και τάξεων που είναι επικίνδυνα για τη διατήρηση της κάθε εξουσίας.

Το πολιτικό και οικονομικό status quo πάντοτε προσπαθούσε να ελέγχει και να κατευθύνει το πως εργάζεται , το τί ακούει, το τί διαβάζει, το πως ενημερώνεται, το πως διασκεδάζει η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, ο καθένας από εμάς… Αυτό ισχύει και στην περίπτωση του ραδιοφώνου καταδεικνύοντας και τη μεγάλη του δύναμη.

Η αλήθεια είναι τις περισσότερες φορές αυτό γίνεται όχι με εμφανείς τρόπους. Βέβαια υπάρχουν και στιγμές που είναι καταφανές, όπως το χειμώνα του 1941, όταν οι ναζί κατέλαβαν την Αθήνα, οπότε και έθεσαν απ’ την πρώτη στιγμή υπό τον πλήρη ελεγχό τους το κρατικό ραδιόφωνο. Πιο πρόσφατο ιστορικό παράδειγμα αποτελεί η κατάληψη όλων των ΜΜΕ απ’ τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της στον βρώμικο πόλεμο στο Ιράκ.

ΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ, ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΡΟΜΟΣ, ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ...

Ωστόσο η φυσιογνωμία του ραδιοφώνου και η επίδραση του στην κοινωνία δεν είναι μονόπλευρη. Συνεπώς και η πορεία του ραδιοφώνου μέσα στον χρόνο δεν εκτυλίσσεται ως μονόπρακτο. Έτσι το ραδιόφωνο εκτός από μηχανισμό μαζοποίησης και χειραγώγησης έχει παίξει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στο να συσπειρώσει καταπιεζόμενες κοινωνικές δυνάμεις αλλά και να εκφράσει την προσπαθειά τους για την ανατροπή καταπιεστικών - φασιστικών - εκμεταλλευτικών κοινωνικών συστημάτων. Παράδειγμα αποτελεί η λειτουργία του ραδιοφωνικού σταθμού του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ το Νοέμβρη του ’73 που ενσάρκωσε τα παραπάνω χαρακτηριστικά και έγινε τόσο επικίνδυνο για την τάξη πραγμάτων της χούντας ώστε αναγκάστηκαν οι συνταγματάρχες να σταματήσουν την λειτουργία του ρίχνοντας παράσητα.

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, ΑΝΟΙΚΤΟ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΕΚΦΡΑΣΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ...

Δεν χρειάζεται καμία περίπλοκη και βαθυστόχαστη ανάλυση για να αποδείξει κανείς πως οι ραδιοφωνικές συχνότητες αποτελούν δημόσιο αγαθό. Κανένας δεν εργάστηκε για να δημιουργηθούν, δεν τις κληρονόμησε...υπάρχουν στη φύση όπως υπάρχει για παράδειγμα το νερό. Έτσι η χρησιμοποίησή τους από ιδιώτες και το κράτος αποσκοπεί (που αλλού;;;) είτε στην επίτευξη κέρδους (και εδώ μπορεί να βάλει κανείς πολλές παραμέτρους που σχετίζονται με αυτή την επιδίωξη) είτε στην απόκτηση και τη διατήρηση πολιτικής εξουσίας και επιβολής. Συνήθως η διάκριση μεταξύ αυτών των δύο επιδιώξεων δεν υπάρχει.

Έτσι το ραδιόφωνο δεν μπορεί να εκφράσει την πλειοψηφία της κοινωνίας και την ανάγκη για πραγματική πληροφόρηση, για πραγματική ψυχαγωγία, για έκφραση και ελεύθερη διακίνηση ιδεών.

Η αλλαγή αυτού του τοπίου του ραδιοφώνου, η καλύτερα η ανατροπή του, απαιτεί την ουσιαστική κοινωνικοποίηση των συχνοτήτων και τον πραγματικό κοινωνικό έλεγχο τους, απαιτεί άλλη κοινωνική κατάσταση, απαιτεί την ενεργοποίηση κάθε πολίτη.

Ωστόσο θα ήταν άδικο να πούμε πως δεν υπάρχουν προσπάθειες για ένα διαφορετικού τύπου ραδιόφωνο, απαλλαγμένο από την αγωνία των δημοσκοπήσεων, των ανταγωνισμών κτλ. Είναι αντικειμενικά λίγες μέσα στη ζούγκλα της «θεάς» αγοράς αλλά όσο αυτές θα υπάρχουν, αρκετοί θα βρίσκονται μπροστά απ΄τα μικρόφωνα ακόμα και αν τους λογοκρίνουν σαν σε άλλη εποχή, συμβαδίζοντας με τον άγνωστο ακροατή, θα περιμένουν να ακούσουν σχόλια, να μεταφέρουν απόψεις, θα υποδέχονται και θα μεταδίδουν, με μουσικές και λόγια, σκέψεις και άλλου τύπου αγωνίες, θα διακωμωδούν, θα σατιρίζουν.

Στους ακροατές και τους ραδιοφωνατζήδες αυτού του τύπου είναι αφιερωμένο αυτό το κείμενο. Σ΄αυτούς που σε πείσμα των καιρών εξακολουθούν να ονειρεύονται, όχι όταν κοιμούνται αλλά ξύπνιοι, να αλλάξουν τον ζωή τους, τον κόσμο...άρα και το ραδιόφωνο...

Γιάννης Ζησιμόπουλος, Περιοδικό S – magazine, Δεκέμβρης 2006, τεύχος 1^ο, σελ. 160 - 161